بازگشت
گُردان سر زمین من
عبدالله وفا نورستانی عبدالله وفا نورستانی

 

هستم  بلند همت ؛ چو شاهین و چون همای

بیچاره  و  ذلیل  شدم  ؛  زین  بلند   جای

همت   مرا   به  تارک  هستی   نشانده   بود

روزم  سیاه  و تیره  شده ؛ چون شب  خدای

از بس   نیاز  و  ناز  بتان   را   کشیده ام

لبریز  گشته  کاسۀ  صبرم  ؛ ز های  وای

هر گاه که یاد روی  تو کردم ؛ جوان  شدم

ای خطۀ  قشون  فگن  و  میهن  یمای  !

دردا  ز دست دشمن  بی رحم و نا سپاس

دردی  نشد علاج  و همه گشته بی نوای

با همت  بلند  تو   این  ملک  در  کما ل

با خواب ناز و غفلت تو در غم  و رثای

مشتیست درکمین تو پُر حیله چون پلنگ

ای رادمرد و شیر وطن دیده بر گشای !

گُردان سر زمین من ؛ با فتح و با غرور !

با خون دشمان بکنید ؛ دست و پا حنای !

دست   مراد  به   دامن  هستی   نمیرسد

کی عمر ما « وفا » کند و آرزو بقای

 

19.05.2013

ویانا – اتریش


May 20th, 2013


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان